O wolności

Beata Nadolna

Każdy człowiek ma prawo do wolności, które jest wielokrotnie potwierdzane na kartach Ewangelii, Poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli mówi Jezus (J 8,32). czym jest więc prawda o wolności, co oznacza prawdziwa wolność. Należy dokładnie wytłumaczyć to pojęcie, ponieważ wolność źle rozumiana (jako absolutną swoboda czy wychowanie bezstresowe i nie liczenie się z innymi) przynosi wiele złego w rodzinie czy społeczeństwie.

,, Wolność jest zakorzenioną w rozumie i woli możliwością działania lub nie działania, czynienia tego lub czegoś innego, a więc podejmowania prze siebie dobrowolnych działań. Dzięki wolnej woli każdy decyduje o sobie. Wolność jest w człowieku siłą wzrastania i dojrzewania w prawdzie i dobru, osiąga ona swoją doskonałość, gdy jest ukierunkowana na Boga, który jest szczęściem”[1]. Z tej definicji wynika, że oddanie wszystkiego Panu Bogu daje wolność, ponieważ tak naprawdę wszystko jest darem Bożym i wszystko od Pana Boga otrzymaliśmy. Przyszliśmy na ten świat nadzy i odejdziemy z niego, niczego ze sobą nie zabierając. Pamiętanie o tej prawdzie daje wewnętrzną wolność i oderwanie. To nie znaczy, że nie mamy cieszyć się darami Bożymi, używać ich i korzystać z dobrodziejstw Bożych. Chodzi o postawę, która daje wolność. ,, Doskonały chrześcijanin dąży do zjednoczenia z Bogiem w wyższej formie kontemplacji. Miłość Boża dochodzi do pełnego rozkwitu. Można powiedzieć, że dary Ducha Świętego górują nad pracowitym ćwiczeniem się w cnotach. Życie w Duchu Świętym, życie charyzmatyczne osiąga swoją pełnię. Taki człowiek jest niejako całkowicie w ręku Boga, stąd cieszy się stanem wolności i najwyższej dyspozycyjności wobec działania Ducha Świętego”.[2]

Człowiek w swej wolności ma zawsze możliwość wyboru: dobra lub zła. Czasami dziwimy się dlaczego przydarzają się nam złe rzeczy, a często są one konsekwencją tego, że w swej wolności wybieramy coś, co nam szkodzi. Pan Bóg dal człowiekowi wolność i pragnie miłości wynikającej z wolnego wyboru człowieka. Nie chce niewolników, ale świadomego i odpowiedzialnego wyboru miłości i dobra.

We współczesnym świecie obserwujemy różne zniewolenia: od nałogów, internetu czy telewizji, zakupów, aktywizmu czy pracoholizmu, bałaganiarstwa i własnego ,,ja” (egoizmu) itd. Niektóre z nich dotyczą nawet małych dzieci, niestety. Zagrożenia zawsze istniały, ale chyba nigdy w takim stopniu. Trzeba je sobie uświadomić i reagować w porę. Nawyki, jakich nabierze dziecko w pierwszych latach życia mogą rzutować na jego całe dalsze postępowanie.

,,Człowiek zdobywa swoją wewnętrzną wolność na miarę tego, jak umacniają się w nim wiara, nadzieja i miłość.(…) Jeśli ktoś zapragnie zdusić moją wiarę, odbierając mi życie, to moja śmierć stanie się najpiękniejszym wyznaniem wiary, jakie można byłoby sobie wyobrazić! Miłość i tylko ona, jest zdolna zwyciężyć zło dobrem i ze zła dobro wydobyć”. [3]

Podsumowując wolność wewnętrzna oznacza między innymi :

- poddanie swojej woli – woli Bożej i świadome wybierania dobra

- wyzwolenie od egoizmu i unikanie postawy hedonistycznej

- zgodę wewnętrzną na to, czego sami nie wybraliśmy

- spełnianie dobrych próśb innych

- akceptację siebie (co oznacza widzenie siebie w prawdzie: plusy, minusy i pracę nad sobą z Bożą pomocą), co prowadzi do akceptowania innych, z ich wadami i zaletami

- docenianie wartości mniejszego lub większego cierpienia i bólu ( wyzwalają one często w człowieku pokłady wolności wewnętrznej o której nie miało się pojęcia)

- życie chwila obecną- dość ma dzień swej biedy ( do nas należy tak naprawdę tylko TERAZ)

- uniezależnienie się od nastroju innych ludzi ( co nie oznacza braku empatii czy współczucia)

- dążenie do wolności jest bardzo szlachetne i wtedy słowo ,,muszę” nabiera innego znaczenia: MUSZĘ PONIEWAŻ CHCĘ.

- nie zniechęcanie się

- wolność wewnętrzna to również panowanie nad sobą , wewnętrzna dyscyplina i porządek

Dzieci żyjąc pod jednym dachem z rodzicami, którzy dążą do wewnętrznej wolności same przejmują je dążenia, jednak trzeba im w tym pomóc poprzez:

Uczenie porządku i dbałości o rzeczy materialne, tak, by mogły w przyszłości służyć innym.
Obdarzanie dziecka zaufaniem.
Zainteresowanie sprawami dziecka nie powinno się przerodzić w późniejszym wieku w nieustanną kontrolę.
Zachęcanie do wierności w małych rzeczach, która prowadzi do wierności w wielkich sprawach ( nie odwrotnie)
Pomoc w panowaniu nad dąsami czy złym humorem.
Rezygnowanie z zachcianek na rzecz kogoś, kto potrzebuje pomocy ( na przykład zrezygnowanie z kolejnego batonika, by móc wrzucić ofiarę na rzecz akcji charytatywnej)
Uczenie dziękczynienia Bogu za wszystkie dary i wdzięczności wobec rodziców czy rodzeństwa.
Kształtowanie dobrze rozumianego posłuszeństwa i ducha służby.
Budowanie wzajemnych relacji w rodzinie na wartościach, a unikanie powierzchowności i małostkowości.
Wskazywanie czym jest prawdziwe bogactwo poprzez opowiadanie o Świętej Rodzinie w Nazarecie.
Pokazywanie właściwej hierarchii wartości potrzeb i pragnień.

[1] KKK 1731

[2] ks. Jacek Hadryś ,,ABC życia duchowego”, Bonami – Poznań 2009

[3] Jacgues Philippe, ,,Wolność wewnętrzna’, Wydawnictwo M, Kraków 2002, str.21